Όντους ήρταν οι Γερμανοί στο χωριό μας έκαμαν το Σκολειό μας Μ'σοκομείο κι' μεις κβανήσαμ τα θρανία στο γυναικονητ' στ' αγκλησάς και κάμναμ το μάθ'μα, ούλες οι τάξεις μαζί, η μιά κουντά στ' ν' άλλ'. Απ' το δρόμο τσ' αγκλησάς περνούσαν, δις τ΄ν ώρα, οι Γερμανοί, κι ένας ουντροφιτσίας έμπαινε στο πέργιορα τ΄Αγίου Δημήτηρ κι τ΄φικούσεν τα περιστέργια, κι όσα δε σκότωνε τα ξελάκκιαζεν.
Ο δάσκαλος μας ο Βαλάκος δε τάβαζεν όμως κατ΄. Πρωτού αρχίσουμ΄ μάθ'μα, ψέλναμ' ούλ' μαζί τον Εθνικό Ύμνο, κι' ύστερα μας μίλαν για τον πόλεμο τσ' Αλβανίας, για τσ' Γερμανοί που ήρταν στ'ν Ελλάδα, και τέλειωνεν με τ'ν Ελληνική σημαία π'μας έλεγεν πως έχ' εννιά λουρίδες και πως οι πέντε είναι μπλε και ''συμβολίζουν το χρώμα τσ΄ θαλασσας'' και οι τεσσερ΄ς λευκές που ''συμβολίζουν την αγνότητα των αγώνων του Έθνους μας''. Έτσ΄ απαντούσαμ΄ κι' μεις σαν μας ρωτούσεν, κι ας μη καταλαβαίναμ' τσ΄Ελληνηκούρες τ' δάσκαλ'
Τ΄ν ώρα που λέγαμ' τον Εθνικό Ύμνο, σαν ήρταν κανές Γερμανός στ΄ν αγκλησά, κάμναμ' πως ψέλναμ΄ το ΄΄Σε υμνούμεν. Σε ευλογούμεν..και δεόμεθα Σου ο Θεός ημών΄΄, κι' ο Θεός ήρνταν κοντά μας και και μας φύλαγεν απ΄ τσ΄ Γερμαναράδες και τότε μεις πισμώναμ΄... ''Σοι ευχαριστούμεν Κύριε''




''Αλέξανδρος Γ. Νικολάκαρος, ΛΗΜΝΟΣ Κοντοπούλι Στην Ντοπιολαλιά, Δήμος
Μούδρου, 2008''